Veterinnen A: In den beginne, was er…

Hockey. Dat dus.

Sinds enkele weken worden de velden van de MHC Heerhugowaard bevolkt door een vreemd, doch ergens ook vertrouwd fenomeen. Ogenschijnlijk dartel en wulps ogende dames kruisen de degens met andere ogenschijnlijk dartel en wulps ogende dames. De sokken en de blouse zijn oranje; de rok is bruin. Tot zover niets vreemds, toch? Uw verslaggever ging ter plaatse.

Na jaren van welverdiende rust (je krijgt een baby, je koopt een huis), bedachten een groepje Golden Oldies, enkele ambitieuze amateurtoeteraars, een verdwaalde Loen (zie vogelgids) en zelfs een trouw beoefenaar van peanutbal dat het tijd was om terug te gaan naar de triomfen van toen. De tijden van Haarlem-uit en Loenen-thuis. Hockey bleek de bindende factor: team Veterinnen A was geboren.

Met een keur aan verscheidenheid in teamleden, leek het een goed idee om eerst een half jaartje te gaan trainen. Onder de bezielende leiding van trainer Bas werd er in de eerste seizoenshelft geschaafd aan techniek, tactiek en uithoudingsvermogen. Shirtjes en rokjes spanden langzamerhand steeds minder strak om de lichaamsdelen. Het was als een teken van boven: tijd om competitiewedstrijden te spelen!

Na weken van slapeloze nachten was daar die prachtig zonnige hockeyzondag op 13 maart. Plaats van handeling was Amstelveen, tegenstander HIC, uitslag: 0-3. ‘Debuteren ken je leren’ is vast ooit gezegd door ons aller inmiddels heengegane verlosser, want de goals kwamen op naam van nieuwelingen Mirella, Sandra en Iris.

De week daarop mochten wij in alle vroegte aantreden tegen de dames van Kraaien, die met alle plezier de vroege vogeltrek vanuit de Zaanstreek maakten. Al snel werden de bezoeksters vleugellam gemaakt door het wervelende tiki-taka-hockey van de Veterinnen A. Het vele tikken en takken leidde uiteindelijk tot een glansrijke 8-0 overwinning voor uw nieuwe favoriete team. Echter, zo zult u begrijpen: zonder de niet aflatende steun van het als vanouds in grote getale toegestroomde publiek, was het een hele andere wedstrijd geworden.

Na een heftig trainingsweekend tijdens Pasen, traden de dames afgelopen zondag aan tegen een oude bekende: Abcoude. Een open veld, water bovendien en dat alles onder de rook van 020: dit kon nog weleens lastig gaan worden. Wat in de eerste tien minuten van de wedstrijd een draak van een pot leek te gaan worden, ontpopte zich later tot een waar schouwspel. Kent u dat verhaal van Irene en de narcistische assists? Als een ware Messi strooide zij met passjes, die zelfs haar teamgenoten maar met moeite begrepen. Chapeau; dat is wel een spiegeltje waard! Wederom stapten de dames met 8 goals voor en 0 tegen van het veld.

Komende zondag staat er een ware streekderby op het program. 12.45 uur, Terriërs thuis, spektakel gegarandeerd. Komt u ook?